Valerian'ın bahçede yetiştirilmesi nispeten kolaydır ve az bakım gerektirir. Ancak zaman zaman yine de alınması gereken birkaç önlem var.
Valerian (Valeriana) Avrupa, Amerika, Asya ve Afrika'da yaygındır. Bitkinin sakinleştirici etkisi yaygın olarak takdir edilmektedir. Kediotu'nun sadece bitki bahçesinde değil, aynı zamanda yataklarda veya kaplarda da güzel bir figür kestiği daha az bilinir.
Güzel çiçek salkımlarıyla bitki, hasat zamanı gelmeden çok önce hayranlık uyandırabilir. Kediotu doğada çok sayıda türde bulunur.
Sadece birkaçı süs bitkisi olarak uygundur. Bunlar dayanıklı ve yetiştirilmesi kolay olduğunu kanıtlıyor. Ancak, birkaç bakım ipucuna dikkat edilmelidir.
Bir bakışta kediotu türleri
Valerian yaklaşık 200 türde bulunur. Avrupa'da yaklaşık 20 çeşit yaygındır. Yetiştirmede, bireysel çeşitler arasında neredeyse hiç fark yoktur. Bitkilerin etkisinde de birkaç sapma vardır. Gerçek kediotu, Meksika ve Hindistan'da meydana gelen varyantların yanı sıra tıbbi amaçlar için ilgi çekicidir.
❍ Kediotu (Valeriana officinalis)
Gerçek kediotu bitki ailesinin en bilinen temsilcisidir. Bitkiler Avrupa ve Asya'da bulunur. Orada güneşte ve yarı gölgede gelişirler ve diğer kediotu türlerinin çoğunun aksine oldukça nemli bir ortamı tercih ederler. Gerçek kediotu iki metre yüksekliğe kadar büyüyebilir, Mayıs ayında çiçek açar ve yaklaşık 20 santimetre uzunluğunda yaprakları vardır.
❍ Gerçek Konuşma
Bitkiler yalnızca yaklaşık 15 santimetre yüksekliğe ulaşır. Başak şeklindeki çiçekler Haziran ve Ağustos ayları arasında görünür.
❍ Küçük Kediotu
Daha küçük kediotu 35 santimetreye kadar büyür ve Mayıs ayından itibaren beyazdan pembeye değişen çiçekleri vardır.
❍ Spikenard
60 santimetreye varan büyüme yüksekliği ile Hint spikenard bitki bahçesinde gerçek bir göz alıcıdır. Bitkiler özellikle kuru yerleri sever ve hazirandan itibaren çiçek açar.
Kediotu bakımı nasıl yapılır
Döküm:
Valerian oldukça dikkatli sulanır. Geneldebitkiler topraktan yeterli sıvıyı ve besinleri emmeyi başarır. Bu, bitkinin doğal saha koşulları ile açıklanmaktadır. Kediotu kuru, kireçli topraklarda ve hatta kayalık toprak altında yetişir. Ancak bitkiler ince ve çok derin olmayan bir kök ağına sahiptir. Kuraklık uzun sürerse, sulanmazsa bitkilerin ölme riski vardır. Avrupa'da yaygın olan kediotu nemli bir ortamı tercih eder, ancak daha kısa kurak dönemlerle iyi başa çıkabilir.
Düzenli olarak sulanmalıdır:
- Genç bitkiler
- saksı bitkileri
- Uzun süreli kuraklığa ve ısıya maruz kalan bitkiler
Valerian musluk suyuyla sulanabilir. Birçok bitki, musluk suyundaki yüksek kireç içeriğini tolere edemez. Valerian kireçli toprakları tercih eder ve bu nedenle musluk suyundan sulama ile ilgili herhangi bir sorunu yoktur. Bireysel sulamalar arasında yüzey kuruyabilir.
Gübreleme:
Valerian besin kaynağı açısından oldukça iddiasızdır. Bir sorun, besin fazlalığı gibi görünüyor. Dikim sırasında substrata kompost eklenirse, bitkiler ilk yıl herhangi bir ek gübrelemeye ihtiyaç duymazlar. Döllenme sonraki yıl tekrar yapılır.
» İpucu: Taze gübre ve sıvı gübre gübre olarak uygun değildir. Mikroplar bitkiye zarar verebilir.
Saksı bitkileri sınırlı bir besin kaynağına sahiptir ve her dört ila sekiz haftada bir bitkisel gübre ile beslenmelidir. Birkaç yıldır aynı yerde bulunan daha yaşlı bitkilerde bile, zamanla azalan büyüme, besin eksikliğini gösterebilir ve gübrelemeyi gerekli kılabilir.
Budama:
Kesmek kesinlikle gerekli değildir. Çok yoğun büyüyen bitkiler için ilkbaharda inceltme kesimi önerilir. Kediotu budamayı tolere eder ve bu nedenle bitkinin solmuş veya kurumuş kısımları, eski çiçekler veya rahatsız edici ve kırılmış dallar herhangi bir zamanda çıkarılabilir.
Hasat:
Valerian sadece görsel olarak inandırıcı değil. Yetiştirme ayrıca pratik bir amaca hizmet etmelidir. Bitkinin çiçekleri ve kökleri çaylarda ve infüzyonlarda kullanılabilir. Tomurcuklar, gelişmelerinden sonra herhangi bir zamanda hasat edilebilir. Kökler sadece yaşlı bitkiler tarafından kullanılmalıdır ve sonbaharda kazılabilir. Kullanmadan önce kökler havada kurutulur.
Hazırda Bekletme:
Ayrıca içindeSoğuk mevsimde kediotu sağlam ve dayanıklıdır. Açık havada yetiştirilen bitkiler şiddetli kışlara dayanabilir ve ek korumaya ihtiyaç duymazlar. Bitkiler sonbaharda yaprak ve çiçeklerini kaybederler. Rizomlar toprakta kalır ve ertesi yıl tekrar filizlenir.
Saksı bitkileri daha az dayanıklıdır. Ekici kolayca tamamen donabilir, bitki bundan kurtulamaz çünkü artık kendisine besin sağlayamaz. Küvetteki kediotu kışı donmadan geçirmelidir. Ara sıra sulama, ekicinin tamamen kurumasını önler.